Vivienne Boulay:
Hfdst. 5. Spelen op de bierkaai – de laatste snik voor het avontuur –
Pg. 15:
“Als ik nu dezelfde energie, dezelfde wilskracht, dezelfde alertheid in de ontdekking van mijn innerlijk steek als ik in mijn spel heb gestopt, dan moet het toch goed komen?”
Hfdst. 12. Als de tranen op zijn zie je: je bent niet alleen – verlossing uit de val? –
Pg. 40:
“Het is een geweldige uitvinding, dat ‘ik’. Het werkt en als vrouw kun je het alles laten spelen wat je maar wilt. Niemand ziet dat je speelt, niemand merkt dat er een leegte achter je woorden schuil gaat, een eenzaamheid. Zelfs jij weet het niet.”
Hfdst. 16. De onderdanige vrouw – en de onbeschikte man –
Pg. 56:
“De wereld van de toekomst is er één van samenwerking, harmonie en vrijheid.”
Hfdst. 23. De Ware Vrouw als zich zelf – alleen zonder te vergelijken kun je je zelf worden –
Pg. 91
Hfdst. 31. De Fantasie van een Kind – hoeveel gebroken harten ken jij? –
Pg. 123
Hfdst. 34. Eilanden van de Ware Vrouw – het ware leven gevoel –
Pg. 138:
“Wie weet is de sky toevallig helemaal geen limit.”
Henriette Spetter:
Hfdst. 3. Vrijheid van Nu – bevrijding uit de constructie ‘ik’?-
Pg. 8:
“We kunnen zeggen dat wij als vrouwen uiterlijke vrijheid hebben gewonnen, maatschappelijke vrijheid, mogelijk economische vrijheid, maar hoe zit het met onze innerlijke vrijheid? Het lijkt alsof we daar nauwelijks aan begonnen zijn.”
Hfdst. 6 Het grote gelijk – buigen, buigen, buigen of barsten –
Pg. 20:
“Als we onze vrouwenlogica gebruiken en ons afvragen wat er gebeurt als we onze opgetuigde kerstboom weggeven en de constructie die we ‘ik’ noemen, het ego, laten breken, dan verlies je alleen iets wat niet echt is, niet echt waar, wat nep is, een leugen, een façade, maskers en rollen, een heleboel gedoe.
‘Gut, is dat waar?’ ”
Hfdst. 13. De vele, vele kanten van de vrouw – het geheim achter kletsen –
Pg. 41:
“We spelen, we spelen zo vaak, we spelen zo goed. We hebben als vrouw zoveel kanten. Bij elke persoon, bij elke gelegenheid, in elke situatie hebben we de keuze welke kant we van ons zelf naar voren brengen.”
Hfdst. 27. De Wetenschap van Leven van de Ware Vrouw – het nieuwe voorspellen –
Pg. 113:
“Het is een wereld van harmonie, zonder geweld, zonder competitie, zonder vergelijken. Het is een wereld die volledig voorspelbaar is in termen van goede of kwade afloop.”
Hfdst. 29. Het Vertrouwen van de Ware Vrouw – vertrouwen in de toekomst, niet in het verleden –
Pg. 118:
“Al ons vertrouwen is gebaseerd op het verleden, het verleden dat zeker is, en wat we voor het gemak maar projecteren op de onzekere toekomst.”
Hfdst. 37. Klop, klop, klop … – de romantiek van het universum –
Pg. 154:
“Nu we het er toch over hebben, zou ons ego gemodelleerd zijn op het atoom? Bewust van zichzelf maar maakt moeilijk contact en samenwerken kan alleen uit het hart komen?”
Hyacintha Schouten:
Hfdst. 19. Mannenlogica: Alles wat wij niet snappen bestaat niet
Pag. III
Hfdst. 4. De Twijfel van Onzekerheid – uw naam is vrouw –
Pag. 11:
“De antwoorden liggen in ons gevoel, ons gevoel over ons zelf.”
Hfdst. 5. Spelen op de bierkaai – de laatste snik voor het avontuur –
Pg. 15:
“Als ik nu dezelfde energie, dezelfde wilskracht, dezelfde alertheid in de ontdekking van mijn innerlijk steek als ik in mijn spel heb gestopt, dan moet het toch goed komen?”
Hfdst 14. Geven, geven, geven – kunnen wij vrouwen vrede brengen? –
Pag. 50:
“Wij moeten onze kennis van goed en kwaad gebruiken om die wereld, dat leven geboren te laten worden. Wij geven de sleutel.”
Hfdst 21. Van uiterlijk naar innerlijk – het grootste avontuur op aarde –
Pag. 79:
“Heb ik zoiets als een zelf, iets dat vrij is, onaangetast door die lawines van aanpassingen? Is er nog IETS van mij over?”
Hfdst 25. De Rechtvaardige Wereld van de Ware Vrouw – de transformatie van een onrechtvaardige wereld –
Pag. 101:
“Wij zijn het geve cht aan gegaan met alles in ons zelf dat in de weg staat van de vrijheid: de vrijheid te zijn wie je innerlijk bent en altijd bent geweest.”
Hfdst 37. Klop, klop, klop… – de romantiek van het universum –
Pag. 151:
“We zitten gevangen in ons ego zonder te beseffen dat we gevangen zitten, onze vele kanten hangen in de kerstboom zonder dat we willen weten dat het uitvallen onherroepelijk is, we bouwen voort aan onze constructie ‘ik’ zonder te weten dat ons ware zelf staat te kloppen aan de voordeur van onze constructie. Klop, klop, klop… “
